تو از بهار آمدی

در آسمان،
هزار اتفاق تازه شد ز تو پدید،
چو یاس شد همه جهان
سپید گشت،

ای امید،
تو که قدم به کهکشان ما زدی،
هوای تازه‌ای دمید.
دم از صفای ما زدی،
بهشت شد وجود ما،
شفا گرفت روح ما،
خراب شد امارت نشسته بر خرابه‌ها،
فرو نشست آتش و شراره‌ها و کینه‌ها،
شکسته شد تمام بت‌ خزانه‌ها،

برآمدند جوانه‌ها،
سرودها، ترانه‌ها،
چه عاشقانه‌ آمدی.
چه عارفانه در دیار خاکیان قدم زدی.

هنوز در خیال تو،
به این خیال مانده‌ام،
چه منتی به ما نهاده‌ای، همیشه جاودان
که با وجود آسمانیت بر این زمینیان،
تو سر زدی ...

منبع: hammihan.com